1866’da doğan Halit Ziya Uşaklıgil, hayatını Osmanlı Devleti zamanında sürdürmüş bir yazardır. Türk edebiyatında önemli bir yeri olan yazar, İstanbul’da yaşamış ve eserlerinde de sık sık İstanbul esintilerine yer vermiştir.

Servet-i Fünun döneminin yazarlarından olmasının yanı sıra, Cumhuriyetin ilanından sonra, ilk Cumhuriyet dönemi yazarları arasında da yer almıştır. O zamana kadar yazdığı eserlerden farklı olarak eserlerini Latin alfabesi ile yazmaya başlayan Uşaklıgil, o dönemlerde tiyatro deneme, gezi yazıları ve anı türünde eserler de yazmaya başlamıştır.

Eserlerini realizm doğrultusunda yazan Uşaklıgil, döneminin en başarılı isimlerinden biridir. İlk Büyük Türk romanı olan Aşk-ı Memnu ile akıllara kazınan yazarın diğer eserlerinin bazıları şunlardır: Nedime, Bir Ölünün Defteri, Ferdi ve Şürekâsı, Mai ve Siyah, Kırık Hayatlar, Muhtıranın Son Yaprakları, Solgun Demet, Firuzan, Saray ve Ötesi, Alman Hayatı, Sanata Dair, Mezardan Sesler.

Uzun ömrüne pek çok eser sığdıran yazar ve şair, 27 Mart 1945’te 79 yaşında hayata gözlerini yummuştur.